Όσο και αν μοιάζει απίστευτο ακόμα και στην εποχή μας εξακολουθούν να υπάρχουν σκύλοι που κάνουν …κρά για ένα κομμάτι ψωμί. Όχι δεν μιλάμε για αδέσποτα που δεν έχουν φάει μπουκιά για μέρες. Μιλάμε για σκύλους που τα αφεντικά τους δεν τα ταΐζουν από τσιγκουνιά ή επειδή θεωρούν ότι πρέπει να είναι πεινασμένα για να κυνηγάνε καλύτερα! Ναι δυστυχώς εξακολουθεί να επικρατεί αυτή η νοοτροπία έστω και σημαντικά περιορισμένη σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες όπου ο σκοταδισμός για τους σκύλους ήταν η επικρατούσα άποψη…
–Ήταν ντροπή να τρώνε οι σκύλοι και οι άνθρωποι να μένουν νηστικοί…
Όμως και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις εξακολουθεί να υπάρχει η νοοτροπία του ‘’εργαλείου΄΄ και ακόμα χειρότερα η νοοτροπία κάποιων που πιστεύουν ότι ΄΄…δέν έχει ανάγκη, σκύλος είναι!΄΄.
Βέβαια η αδιαφορία δεν έχει να κάνει μόνο με την διατροφή ή την κτηνιατρική περίθαλψη. Επεκτείνετε στην καθαριότητα, στο κατάλυμα ακόμα και στον τρόπο μεταφοράς.
Δεν χρειάζεται να πούμε πολύ περισσότερα για αυτές τις νοοτροπίες που εξακολουθούν να διακατέχουν κάποιους ΄΄χρήστες΄΄ σκύλων, τους οποίους σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε κυνόφιλους…
Είναι ο ίδιος σκύλος ιδιοκτησίας του κ Δημήτρη Μαρινάκη. Πριν και μετά την διαμονή του σε βορειοελλαδίτη εκπαιδευτή.
Όμως όταν αυτές οι περιπτώσεις αφορούν επαγγελματίες ή έστω και ημιεπαγγελματίες τότε τα πράγματα γίνονται πολύ σοβαρά και κυρίως επικίνδυνα για τα ζώα..
Οι φωτογραφίες είναι ενδεικτικές του πως αντιλαμβάνονται ορισμένοι ΄΄επαγγελματίες΄΄ τις υποχρεώσεις τους πρωτίστως απέναντι στα ζωντανά πλάσματα – μαθητές τους και δευτερευόντως απέναντι στους ιδιοκτήτες που τους τα εμπιστευτήκαν. Οι σκελετωμένου σκύλοι των φωτογραφιών προφανώς υποσιτίζονταν για μακρά χρονική περίοδο και προφανώς δεν ήταν η μόνη κακομεταχείριση που υπέστησαν. Κατά κανόνα, όπως προαναφέρθηκε, ο υποσιτισμός των σκύλων συνοδεύεται από πλήρη αδιαφορία για το κατάλυμα τους και την υγειονομική τους περίθαλψη ενώ για την ηθική της εκπαίδευσης δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης. Ενίοτε αυτές οι καταστάσεις οδηγούν σε χρόνια ιατρικά προβλήματα και σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις… Το χειρότερο όμως είναι όταν τα σκυλιά βρίσκουν τραγικό θάνατο εξ αιτίας ακριβώς αυτής της αδιαφορίας. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Ilis Omorfos Tropos που πέθανε εξ αιτίας συστροφής του στομάχου. Ο πεινασμένος σκύλος έφαγε λαίμαργα, όταν επί τέλους του δόθηκε τροφή από τον δήθεν εκπαιδευτή, και ανταγωνιζόμενος άλλους σκύλους με τους οποίους έπρεπε να δώσει μάχη για να πρόλαβε να φάει μια μπουκιά, με αποτέλεσμα τελικά να βρει τραγικό και οδυνηρό θάνατο…
Η Ilis Omorfi Imera ήταν τυχερή. Επέζησε (χάρη και στην φροντίδα της κτηνιάτρου κας Δεσποινίς Στακτοπούλου) σε αντίθεση με τον ομογάλακτο Ilis Omorfos Tropos που πλήρωσε με την ζωή του την αδιαφορία του ”εκπαιδευτή”.
Όσο για τις δήθεν εκπαιδεύσεις με τα ηλεκτρονικά κολάρα και την καταστροφή που προκαλούν ορισμένοι αυτοονομασμένοι εκπαιδευτές θα τα πούμε άλλη φορά…
Και μέχρι να επανέλθουμε στο θέμα με τους δήθεν εκπαιδευτές και τους άθλιους χώρους διαμονής, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι σε κάθε περίπτωση συνύπευθος είναι ο ιδιόκτητης που εμπιστεύεται τα σκυλιά του σε ανεύθυνους, δήθεν, εκπαιδευτές. Όπως πχ. ο υπογράφων αυτό το κείμενο…